De invloed van social media op je borstvoeding.

In de eerste dagen na een geboorte zie ik het vaak. Een moeder zit met haar baby aan de borst. Ze is goed voorbereid, heeft veel gelezen, veel opgeslagen. En toch voelt het alsof haar lichaam haar in de steek laat.

De baby is onrustig. De voeding loopt anders dan verwacht. En in haar hoofd gonst alles wat ze online heeft gezien.

De kraamtijd blijkt minder maakbaar dan gedacht. En social media speelt daarin een grotere rol dan veel ouders beseffen.

Borstvoeding in de wereld van algoritmes

Scroll een paar minuten op social media en het patroon wordt zichtbaar: perfecte borstvoedingsbeelden wisselen zich af met waarschuwingen als “doe dit nooit” en “wat artsen je niet vertellen”. Onzekerheid rondom borstvoeding groeit, vertrouwen in zorgprofessionals verschuift soms naar individuele ervaringen, en losse cijfers verschijnen zonder context.

Er circuleren duizenden persoonlijke borstvoeding verhalen, soms activistisch gedeeld, waardoor nuance makkelijk verloren gaat. Content over borstvoeding die sterke emoties oproept (zoals angst, urgentie of schuldgevoel) trekt meer aandacht en wordt daardoor langer bekeken en sneller opnieuw in je feed getoond. Zo werkt het algoritme.

Wat je nauwelijks ziet, is de normale, rommelige werkelijkheid. Borstvoeding is zelden lineair of compleet maakbaar, maar social media wekt vaak de indruk dat het dat wel zou moeten zijn.

Terwijl borstvoeding geen optelsom van tips is, maar een kwetsbaar samenspel van lichaam, hormonen, vertrouwen en begeleiding.

Wat minder zichtbaar is, maar wel degelijk meespeelt, is dat angst en stress op social media vaak ingezet worden als verdienmodel. Borstvoeding wordt dan gepresenteerd als iets dat alleen lukt als je de juiste kennis koopt. Maar stress is geen neutrale factor bij borstvoeding. En juist daar wringt het.

Angst als bijwerking

Nog nooit hadden ouders zoveel toegang tot informatie over borstvoeding, maar die informatie is niet altijd betrouwbaar of passend bij hun situatie. Ouders kunnen adviezen niet meer goed wegen " wie spreekt de waarheid?", er ontstaat wantrouwen naar de zorgverlener, de druk om alles "goed" te doen groeit en er ontstaat twijfel bij normaal baby gedrag. En dit heeft grote invloed op de borstvoeding.

Het lichaam reageert.

Stel je voor dat je achterna wordt gezeten door een tijger.

Je lichaam denkt: gevaar & stress.

Je lichaam maakt de stress en schrik hormonen cortisol en adrenaline aan.

Dit is geen moment om te voeden, overleven gaat vóór.

Je lichaam houdt de melk vast.

Maar zodra je je veilig voelt, gebeurt het tegenovergestelde.

Dan maakt je lichaam oxytocine aan.

Dat is voor je lichaam het signaal: het is veilig, we mogen zorgen.

En dan kan de melk gaan stromen.

Gelukkig lopen er hier geen tijgers rond.

Maar je lichaam maakt geen onderscheid tussen fysiek gevaar, emotionele onveiligheid of wantrouwen. Voor je zenuwstelsel is het allemaal hetzelfde signaal: het is veilig, of het is dat niet.

Dat werkt zo:

	Oxytocine: het liefdeshormoon	Cortisol: het stresshormoon	Adrenaline: het schrikhormoon
Invloed op borstvoeding	het is veilig → melk mag stromen	pas op, blijf alert → melk blijft vast	acute stress → noodrem op toeschieten
Komt vrij bij:	huid-op-huid contact warmte rust en privacy vertrouwen in jezelf en je omgeving steunende begeleiding	aanhoudende pijn angst of onzekerheid prestatiedruk (“het móét lukken”) slaaptekort en uitputting wantrouwen of je niet gesteund voelen eerdere negatieve ervaringen met borstvoeding	plotselinge pijn schrikken een huilende of overstuurde baby tijdsdruk gevoel bekeken of beoordeeld te worden spanning rond aanleggen of kolven

Als angst zichzelf bevestigd.

Zo kan er een patroon ontstaan:

1. Je neemt veel ongenuanceerde informatie op: stellige uitspraken en eindeloos advies online. Er ontstaat een verwachting van de borstvoeding en er is vooraf onzekerheid voor of het gaat lukken. Dit remt de aanmaak van oxytocine.

   
   

2. De realiteit blijkt anders dan verwacht. Je baby gedraagt zich niet zoals die online filmpjes, je bevalling was zwaarder dan verwacht. Het lichaam heeft meer tijd nodig. Je raakt gespannen. “Doe ik het wel goed?” Cortisol stijgt, melk stroomt moeilijker.

   
   

3. Je baby drinkt slechter, wordt onrustiger en huilt meer. Adrenaline stijgt, melkproductie lijkt te stagneren. “Krijg ik wel goed advies?” “Online las ik weer iets anders dan mij nu geadviseerd word” “Wie moet ik geloven?”

Zo kan angst en onzekerheid een lichamelijke realiteit worden.

Meer weten ≠ meer vertrouwen

Ironisch genoeg zie ik in de praktijk vaak dat hoe meer ouders lezen, hoe minder ze durven vertrouwen op wat ze zelf voelen en zien. Terwijl borstvoeding juist vraagt om kijken, afwegen, signaleren en meebewegen met je baby, je bevalling en je gezin.

Borstvoeding is zorg op maat. Geen one size fits all. Een nuance die moeilijk over te brengen is op tiktok in 10 seconden.

Maar social media is niet alleen ruis. Het kan ook een plek zijn van herkenning, steun en bevestiging. Een plek waar je je minder alleen voelt in iets dat nieuw en kwetsbaar is.

Het verschil zit vaak in:

• support versus scare content

• nuance versus regels

• begeleiding versus meningen

  
  

Wanneer woorden verbinden in plaats van waarschuwen. Wanneer verhalen ruimte laten in plaats van regels opleggen. Wanneer informatie je draagt, in plaats van je op scherp zet.

Dan wordt social media krachtig.

Blijf voelen wat woorden met je doen. Niet alles hoeft binnen te komen. Wat onrust zaait, mag je laten gaan.

Mute. Ontvolg. Bescherm.

Dat is zorg.

En soms zit goede voorbereiding juist in wat je weglaat.

Liefs,

Bobby